Rosnące zainteresowanie uprawą kukurydzy w Polsce wynika z jej wysokiej wydajności, wszechstronności użytkowania i dużego popytu. Nie bez znaczenia jest także fakt, że plony ziarna kukurydzy od wielu lat kształtują się na poziomie o 20–50% wyższym od zbóż, a na glebach lekkich często różnice są jeszcze większe. Dzięki ogromnemu postępowi, jaki nastąpił w hodowli kukurydzy, mamy dziś do dyspozycji coraz wcześniejsze odmiany, w których udało się przełamać negatywną korelację wczesności i plonu.
Kukurydza jest rośliną ciepłolubną, którą należy wysiewać, kiedy temperatura gleby ma od 5 do 10 nawet 12°C, w zależności od budowy ziarna kukurydzy. W przypadku mieszańców typu flint temperatura siewu jest nieco niższa, tj. 5–6°C, natomiast dla odmian typu dent wynosi od 8 do 10 (12)°C. Zbyt wczesny siew w nieogrzaną glebę opóźnia wschody, co może odbić się negatywnie na dalszym rozwoju rośliny. Przesunięcie terminu siewu wiąże się z ryzykiem wystąpienia suszy wiosennej.
Odmiany kukurydzy o typie ziarna flint szybko rozwijają się na początkowym etapie wzrostu, mają średnie wymagania pod względem temperatury i nasłonecznienia, posiadają wyższą tolerancję na chłody oraz szybciej dojrzewają. Kukurydza z ziarnem typu dent cechuje się wolniejszym rozwojem na początkowym etapie wzrostu, ma wysokie wymagania świetlne, posiada mniejszą tolerancję na chłody oraz później dojrzewa. Kukurydzę możemy dzielić ze względu na budowę kolby – wyróżniamy kolbę typu fix oraz flex. Odmiany o kolbach typu fix wykształcają kolby o takiej samej wielkości, niezależnie od obsady roślin, mają genetycznie zakodowaną wielkość. Kukurydza o kolbach typu flex wykształca kolby o różnej wielkości w zależności od obsady roślin, tzn. jeśli na polu obsada roślin jest mniejsza a tym samym ograniczona jest wewnętrzna konkurencja między roślinami, wówczas mieszaniec taki wytwarza dłuższą i/lub grubszą kolbę. Mieszańce wykształcające kolby typu flex wysiane w obniżonej obsadzie, pozwalają na uzyskanie zadowalającego plonu, a w latach o większych opadach wykształcają większe, grubsze kolby.
Wczesność odmian jest określana skalą FAO, polegającą na porównaniu ocenianej odmiany z przyjętymi wzorcami wczesności. Odmiany wczesne do FAO 230 oraz średnio wczesne FAO 240–250 są przydatne na ogół do wszystkich celów użytkowych. Siejąc wczesne odmiany kukurydzy zmniejszamy ryzyko wystąpienia grzybów z rodzaju fuzarium. Odmiany średnio późne FAO 260–290 mają zastosowanie głównie w produkcji kiszonek – gdyż przy uprawie na suche ziarno w mniej korzystnych warunkach termicznych mogą nie osiągnąć odpowiedniej dojrzałości. W związku z ocieplaniem klimatu w ostatnich latach żniwa kukurydziane przebiegały znacznie szybciej niż średnia z wielolecia, co pokazały dwa poprzednie sezony, gdzie po kukurydzy o wczesnym FAO była możliwość wykorzystania pola pod zasiew pszenicy w optymalnym terminie, ewentualnie międzyplonu ozimego. Zdarzało się również wykosić kukurydzę jeszcze w sierpniu i posiać rzepak! Jednakże bieżący sezon kukurydziany, ze względu na tegoroczny przebieg pogody, gdzie żniwa kukurydziane rozpoczęły się znacznie później niż w poprzednich latach, tj. w październiku, co wskazuje na słuszność siania odmian wczesnych i średnio wczesnych. Tegoroczne odmiany o późnym FAO ograniczyły znacznie możliwość siewu pszenicy. Dobór odmiany ma więc znaczny wpływ na zmianowanie, jakość i ilość otrzymanego plonu oraz finalny zysk.
Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom klientów, uwzględniając dobór właściwej odmiany ze względu na długość okresu wegetacji oraz zmienne warunki pogodowe, firma AGROAS oferuje następujące odmiany kukurydzy: