Zadbajmy o każdy element agrotechniki

Wybór dobrego stanowiska, odpowiednie przygotowanie gleby pod zasiewy, właściwy dobór odmiany, terminowy siew, a także dostosowanie kolejnych zabiegów agrotechnicznych do warunków pogodowych, faz rozwojowych rośliny i jej wymagań to obecnie konieczność. Inwestycja w każdy hektar uprawy musi być opłacalna, a zapewnić to może jedynie racjonalna, z góry przemyślana agrotechnika.

Zasobność stanowiska i zakładany plon decydują o wysokości nawożenia

Pszenica ozima ma wysokie wymagania pokarmowe (Tabela 1). Aby uzyskać 1 tonę ziarna, rośliny muszą pobrać około 30 kg azotu, 11 kg fosforu, prawie 20 kg potasu, a także znaczne ilości wapnia, magnezu, siarki i mikroskładników. Z uwagi na te wysokie wymagania, pszenica ozima powinna być uprawiana na glebach o uregulowanym odczynie (pH w 1M KCl powyżej 6,0), dużej zawartości próchnicy i przynajmniej średniej zasobności w przyswajalne formy fosforu, potasu i magnezu.

Wybierając stanowisko pod uprawę pszenicy ozimej pamiętajmy, że poziom nawożenia będzie uzależniony od wysokości plonu, jaki planujemy osiągnąć (Tabela 2). Z reguły nawet najlepsze stanowiska nie są w stanie zaspokoić potrzeb pszenicy. Z tego względu dawki składników pokarmowych powinny być uzupełnione w ramach je- siennego nawożenia podstawowego.

Jak nawozić pszenicę fosforem i potasem?

Wysoką efektywność pobrania pierwiastków zapewnimy wówczas, gdy rośliny już jesienią będą w pełni zaopatrzone w składniki żywieniowe (przykładowe dawki nawozów mineralnych  podane są w Tabeli 3). Jesienią należy zastosować pełną dawkę fosforu, która z reguły mieści się w granicach 60-120 kg P₂O₅/ha, zależnie od stanowiska i zakładanego plonu. Zapewnimy roślinom dobry start, jeśli będą miały dostęp do składnika już w początkowych fazach wzrostu. Fosfor należy stosować przedsiewnie, a nawóz (najlepiej wieloskładnikowy typu Polifoska, Amofoska) dobrze jest wymieszać z 10-20 cm warstwą gleby. Nawet jeśli gleba charakteryzuje się wysoką zawartością fosforu, warto nie pomijać nawożenia fosforem i zastosować choć niewielką jego ilość, np. 20 kg P2O5/ha.

Stosowanie potasu w dużej mierze uzależnione jest od warunków glebowych. Potas na glebach ciężkich i średnich najlepiej w całości stosować przedsiewnie. Na glebach lżejszych warto podzielić dawkę na dwie części: pierwsza przed siewem ziarna (½-⅔ całkowitej dawki nawozowej), druga na przedwiośniu (⅓-½ całkowitej dawki). Takie działanie ogranicza wymywanie składnika i zwiększa efektywność nawożenia.

Dawki nawozu zależą od zasobności gleby i poziomu przewidywanego plonu ziarna. Wybierając nawóz wieloskładnikowy oraz ustalając jego dawkę, warto również w bilansie uwzględnić poziom nawożenia rośliny przedplonowej i ilość składników pokarmowych zawartych w nawożeniu organicznym, np. resztkach pożniwnych.

Jesienne nawożenie pszenicy azotem i siarką

Pszenica ozima jesienią, zależnie od fazy rozwojowej, pobiera od 5 do 25 kg N/ha. W uprawie po zbożach, warto zastosować 20-30 kg N/ha, najlepiej w nawozie wieloskładnikowym typu Polifoska lub Amofoska. Uprawa po dobrych przedplonach (rzepak, rośliny bobowate, burak) nie wymaga przedsiewnego stosowania azotu. Jesienią warto również zadbać odpowiednie odżywienie roślin siarką, która zwiększa odporność na choroby. Siarkę można dostarczyć przedsiewnie w nawozach wieloskładnikowych typu Polifoska lub Amofoska.

Planując uprawę pszenicy ozimej pamiętajmy, że dobre zaopatrzenie roślin w podstawowe makro- i mikroskładniki w okresie jesien- nym to fundament przyszłego plonu roślin.