Główne funkcje potasu

 Potas jest fundamentalnym składnikiem pokarmowym. Odpowiada za wiele funkcji w roślinie, m.in.:

• Gospodarkę wodną roślin ( reguluje otwieranie i zamykanie aparatów szparkowych)
• Podnosi odporność roślin na czynniki zewnętrzne, takie jak: patogeny lub niskie temperatury, przymrozki (zagęszcza soki komórkowe roślin, to pożądana cecha w uprawie ozimin, które narażone są  na przymrozki)
• Wpływa na rozkrzewienie młodych roślin oraz wytwarzanie nowych łodyg.

Ponadto potas:

• Buduje celulozę i zmniejsza wyleganie
• Aktywuje co najmniej 60 enzymów biorących udział we wzroście
• Pomaga w fotosyntezie i tworzeniu pokarmu
• Pomaga przenosić cukry i skrobie
• Wytwarza ziarna bogate w skrobię
• Zwiększa zawartość białka w roślinach

Niedobór potasu często objawia się żółknięciem lub brązowieniem krawędzi blaszki liściowej i zwijaniem się liści, następnie pojawiają się żółte plamy po wewnętrznej stronie liścia. Na spodniej stronie liści mogą pojawić się przebarwione plamy. Potas jest mobilny, więc objawy niedoboru pojawiają się najpierw na dolnych liściach w postaci plamek lub cętek na brzegach liści. Długotrwały niedobór powoduje śmierć komórek wzdłuż brzegów liści, a rośliny mogą wykazywać oznaki więdnięcia. Objawy te pojawiają się najpierw na starszych liściach, z czasem  będą się pojawiać na nowszych. Zmniejszy się wzrost rośliny, rozwój korzeni, odporność na choroby i rozmiar pąków.

Rośliny z niedoborem K są mniej odporne na suszę, ekstremalne temperatury i inne stresory, są również bardziej podatne na szkodniki, choroby i ataki nicieni.

Rośliny o dużym zapotrzebowaniu na potas to: rzepak ozimy, burak cukrowy, ziemniak, kukurydza, saradela i tytoń. Rośliny pobierają potas z roztworu glebowego w postaci kationu (K⁺), który jest bardzo mobilny.  Pobieranie potasu trwa przez cały okres wegetacji w różnym nasileniu. Fazy krytyczne, w których roślina pobiera najwięcej K⁺ to wczesne fazy rozwojowe, gdy roślina intensywnie rośnie. Najmniej potasu pobierane jest przez rośliny w momencie tworzenia nasion i owoców.

Nawożenie wysokopotasowe może zmniejszać dostępność magnezu dla roślin, co może skutkować niedoborem magnezu w uprawach na glebach ubogich w magnez. Problem ten często występuje w przypadku upraw uprawianych na glebach piaszczystych. I odwrotnie, rośliny uprawiane na glebach bogatych w magnez mogą cierpieć na niedobór potasu, zwłaszcza jeśli gleby są bogate w fosfor i ubogie w potas.