Czy nawożenie przedsiewne pszenicy ozimej się opłaca?

W praktyce wiele gospodarstw rozważa rezygnację z zastosowania nawozów wieloskładnikowych przed siewem zbóż. Jednorazowo w roku sprzyjającym, nie doprowadzi to do ograniczenia plonu, lecz wpłynie negatywnie na zawartość niezbędnych składników pokarmowych w glebie. Czyli świadomie obniżona zostanie zdolność produkcyjna gospodarstwa.

No tak, ale co z kosztami? Zgodzę się, że wszystko należy przeliczyć. Czasem sprawdzony nawóz wieloskładnikowy typu NPK,  można okazać się mniej opłacalny niż pojedynczy nawóz monoskładnikowy. W doborze nawozu, zdecydowanie pomagają badana gleby, które pokazują czego brakuje w konkretnej działce.

Plan nawożenia, dla niektórych to tylko fikcja, ale może być bardzo pomocny. Do każdego planu należy podejść elastycznie i mieć na uwadze to co dzieje się na polu. Posiadając opracowany plan nawożenia, zgodnie z płodozmianem i warunkami panującymi w glebie, gospodarstwo posiada zarys jak efektywnie gospodarować składnikami pokarmowymi.

Znaczenie fosforu w uprawie pszenicy można rozpatrywać w kilku obszarach:

•  Rozwój systemu korzeniowego: Fosfor stymuluje rozwój silnych korzeni, co pozwala pszenicy efektywniej pobierać wodę i składniki odżywcze z gleby. Dobrze rozwinięty system korzeniowy zwiększa odporność roślin na suszę i poprawia ich stabilność.
•  Fotosynteza i produkcja energii: Fosfor jest niezbędny do produkcji ATP, który jest głównym nośnikiem energii w komórkach roślinnych. Dzięki temu wspiera kluczowe procesy fizjologiczne, takie jak fotosynteza, oddychanie komórkowe oraz podział komórek.
•  Wzrost i rozwój roślin: Fosfor wpływa na wzrost liści i łodyg, przyspieszając rozwój rośliny, zwłaszcza we wczesnych fazach jej wzrostu. Zboża, które mają dostęp do odpowiednich ilości fosforu, szybciej kiełkują i mają bardziej rozwinięte źdźbła.
• Plonowanie i jakość ziarna: Fosfor wpływa na tworzenie się kłosów i formowanie ziaren, co przekłada się na wyższe plony i lepszą jakość ziarna. Niedobór fosforu może skutkować mniejszą liczbą kłosów i mniejszą masą ziarna.

Podczas gdy nawożenie  fosforem to prawdziwy zastrzyk energii dla roślin, to nawożenie potasem wpływa na  zdrowie pszenicy, plonowanie i odporność na stres. Jego znaczenie obejmuje kilka kluczowych aspektów:

• Regulacja gospodarki wodnej: Potas pomaga roślinom regulować otwieranie i zamykanie aparatów szparkowych, co kontroluje parowanie wody. Dzięki temu pszenica lepiej radzi sobie w okresach suszy i ogranicza straty wody.
• Zwiększenie odporności na choroby: Potas wzmacnia ściany komórkowe roślin, co sprawia, że stają się bardziej odporne na ataki patogenów oraz uszkodzenia mechaniczne. Rośliny lepiej bronią się przed chorobami grzybowymi, bakteryjnymi i szkodnikami.
• Odporność na stres abiotyczny: Potas poprawia zdolność roślin do przystosowywania się do niekorzystnych warunków, takich jak susza, niskie temperatury, zasolenie gleby czy intensywne nasłonecznienie. Dzięki temu pszenica lepiej przetrzymuje trudne warunki pogodowe.
• Poprawa efektywności nawożenia azotowego: Potas wspomaga wykorzystanie azotu przez rośliny, co prowadzi do lepszego wzrostu i wyższej wydajności plonów. Odpowiedni poziom potasu w glebie pozwala na bardziej efektywne wykorzystanie innych składników odżywczych.

Podsumowując, potas jest kluczowy w uprawie pszenicy, ponieważ zwiększa jej odporność na stresy środowiskowe, poprawia efektywność wykorzystania wody i składników odżywczych, a także bezpośrednio wpływa na plonowanie i jakość ziarna. Fosfor to prawdziwy zastrzyk energii, daje „siłę” do wzrostu i prawidłowego rozwoju roślin, wpływa na odpowiednią budowę systemu korzeniowego, co przekład się na efektywne dla rośliny wykorzystanie składników pokarmowych.

Konkretniej mówiąc BRAK nawożenia przedsiewnego jest złudną oszczędnością. W roku o sprzyjających warunkach atmosferycznych może się udać, ale gdy pojawią się czynniki ograniczające, wzrost i rozwój roślin zostaje zaburzony, a gospodarstwo finalnie zanotuje straty plonu.

.